Onze boomhut in de jungle...

Lieve lezers,

Zondagavond 7 oktober hebben we onze ‘eigen’ lieve taxichauffeur maar weer eens op laten trommelen en die zou ons naar een winkel brengen waar we een Maleisische simkaart konden kopen, zodat we zelf onze telefoontjes binnen in Maleisië kunnen gaan doen.
Daarna op naar een restaurant waar iemand ons op gewezen had daar eens naar toe te gaan, omdat het eten daar heel lekker zou zijn. Enfin, na wat gevraag onderweg aan de lokale mensen, kwamen we inderdaad daar waar men bedoelde. Maar Lauran en ik keken elkaar aan toen we daar waren en zonder iets te zeggen draaiden we ons weer om.
Het was in een bijzonder groot gebouw, boven op het dak!. Op zich best apart, maar zoveel mensen op één dak, nee, niet voor ons. Daarbij was men naast het gebouw nog met bouwactiviteiten bezig, wat overigens 24 uur per dag doorgaat hier!
Al gauw een ander restaurantje gespot, lieflijk en klein waar niemand zat!
Hele vriendelijke mensen en alles werd in gang gezet, om ons lekker te verwennen en dat is hen super gelukt!!! Heerlijk was het!!!

‘Onze’ taxichauffeur kwam ons weer halen en vervolgens zijn we maar eens bijtijds lekker gaan slapen, want zoals we in ons eerste reisverslag vertelden, zouden we polshoogte gaan nemen in Santubong om te zien of daar een boomhut in de jungle voor ons beschikbaar zou zijn.
Zoals we regelmatig hoorden en horen, dat zulke verblijven niet makkelijk te verkrijgen zijn en dat geloven we ook hoor, maar wij zijn dan toch beiden eigenwijs genoeg om zelf eerst even polshoogte te gaan nemen en weten dan met ieder antwoord ook zeker mee om te gaan.

Opnieuw ‘onze’ taxichauffeur gevraagd om ons op te komen halen en ons af te zetten voor een hotel, waar wij een busje geregeld hadden, die ons naar Santubong zou brengen.
Om 13.00 ( uurtje rijden ) kwamen we daar aan en vroegen wij uiteraard of er een boomhut voor ons beschikbaar was. En ja hoor, NO PROBLEM. Lauran en ik helemaal HAPPY uiteraard.
Geboekt voor 2 nachten en verder maar weer zien.
We werden uitgelegd hoe we moesten lopen en kregen gelijk onze ontbijt en dinerticketjes.
Dat zat allemaal bij de prijs inbegrepen.
Terwijl we beiden stralend over een houten brug liepen en alle geluiden van de jungle ons al tegemoet kwamen, stonden we daar ineens voor onze boomhut. WAUW!!!
Een klim naar boven met onze bepakking, wel gewoon trappen hoor, maar toch.
Binnen gekomen wisten we niets meer te zeggen. We waren helemaal stil…….
Nog NOOIT zoiets moois gezien! Een boomhut die tussen de bomen van de jungle staat
met uitkijk op zee!!! Het bed, de douch, een mini aanrechtje om wat koffie te zetten, het zag er allemaal heel eenvoudig uit, maar zo schattig.
Met een vers kopje koffie eerst maar eens op ons kleine veranda hoog in de lucht genieten van het prachtige uitzicht! En ons realiseren wat voor bofkonten we op dit moment zijn! WAUW!!!

Inmiddels hadden we ook honger gekregen, dus op naar het Treerestaurant, gelegen ook tussen de bomen, met uitzicht zee. Zag er heel gezellig uit allemaal. Alles van hout gemaakt, leuke lampjes, leuke lampionnetjes en leuke zitjes. We werden daar heel vriendelijk ontvangen en meteen kregen we allerlei tips betreft het eten en drinken.
Geen alcohol werd er ons meteen verteld, wel overheerlijke vers gemaakte fruitsappen!!! GEWELDIG! Zeker nu we niets geen alcohol meer drinken. Omdat wij ook geen vlees en vis eten, werd er voor ons speciaal vegetarisch gekookt. Het werd met veel aandacht klaargemaakt en geserveerd. Genieten was het!!!
Op naar ons eerste nachtje in de boomhut!!!!
Tralalala….tja dan lig je daar, ikke dan…met grote ogen naar de ramen te kijken….
Uuuuhm Lauran??....slaap jij al???...uuuhhhh Lauran denk jij dat slangen ook omhoog kruipen over trappen en zo???? Gelukkig werd hier door Lauran heel rustig op gereageerd, bijna zooooo rustig dat je het antwoord wat uiteraard heel geruststellend moet zijn, bijna niet geloofd.
De hele nacht lekker met van alles bezig geweest, behalve met slapen. Maar goed, dat had Lauran gelukkig ook. Toch even wennen zullen we maar zeggen in zo’n boomhut. HIHI.

We hadden uiteraard gevraagd wat er allemaal mogelijk is betreft de beleving van de jungle en zee.
Er werd ons voorgesteld om ’s morgens om 9.00 klaar te staan bij het boothuisje en daar zouden we opgehaald worden. Zo gezegd zo gedaan. Een leuke motorboot kwam ons ophalen. We waren maar met z’n twee, samen met de bootsman en een soort van gids. Supertof!
Eerst lekker eindje varen over de zee en het eerste wat we tegen kwamen was een vissersplatform wat geheel verwoest was! En dat was dus die nacht gebeurd. De gids vertelde dat er die nacht dus een flinke hoge golf was geweest en daarmee het geheel van de platform vernield had.
Heftig, zeker ook omdat wij in ons boomhutje op 50 meter afstand de zee onder ons hebben.
Niet teveel over nadenken allemaal, gewoon genieten!
De gids vertelde dat als we een beetje geluk zouden hebben, dolfijntjes konden zien.
We voeren verder de zee op en de bootsman zette ineens zijn motor af. Helemaal stil was het.
En ja ineens zagen we een stukje van ons vandaan de rug en vin van een dolfijntje. En een stukje verder nog 1. Het bleek een moeder te zijn met 4 babydolfijntjes.
Zooooo schattig!!! Uiteraard waren we heel blij dat we ze überhaupt gezien én gehoord hadden, maar omdat ze nog zo klein waren zag je je niet heel goed. Moeder bleef onder water. Dus geen fotoshoot, maar voor ons was het helemaal prima zo!!
We gingen verder en voeren uiteindelijk richting de mangrove bossen, daar waar de krokodillen gespot kunnen worden, maar helaas in ons geval niet. De gids vertelde dat doordat het nu het regenseizoen is hier, dat de krokodillen zich verstoppen. Daarbij vertelde de gids ook dat er veel bootjes varen met locals, die komen vissen en door het geluid van hun bootjes de krokodillen zich niet laten zien. Mooi was het zeker om er doorheen te varen. Heel opvallend waren de blauwe krabben. Die liepen wel met honderden gelijk over de modderige eilandjes. Vanuit een bootje is natuurlijk alles mooi en schattig (hihi).

Daarna voeren we naar een ander eiland. Daar woont 1 man, tevens ook de eigenaar van het eiland. Hij heeft een heel stuk afgezet om de eieren van de zeeschildpadden te bewaken.
Ongeveer 50 eieren worden door de schildpad onder de zandgrond begraven en dan duurt het ongeveer 65 dagen voordat ze uitkomen. De eigenaar van het eiland haalt alle ingegraven eieren van de schildpad weer uit de grond en vervolgens graaft hij ze weer onder maar dan binnen afgezet grond. 1 zeeschildpad op de 1000 overleeft!
De reptielen op het eiland zoals bijvoorbeeld de Varaan lusten deze eieren heel graag en de kleine schildpadjes die vrijgelaten worden in de zee, worden de meesten ook opgegeten of gaan dood door het vele plastic in de zee.
Laat nu net op het moment dat Lauran en ik boven die ondergegraven eieren hangen, zich 1 schildpadje uit de grond aan het worstelen is. Ach wat schattig was dat. Omdat de eigenaar van het eiland net weggevaren was (naar de Aldi boodschappen doen denk ik,hihi), pakte zij het schildpadje op en gaf het aan ons. Aan Lauran de eer om het schildpadje vrij te laten en te hopen dat deze het zal overleven!! Met zijn lieve kleine lijfje wiebelde hij zich over het natte zand, waar Lauran hem neergezet had, zo richting het water! Er kwam een golfje aan en hop daar zwom hij de zee verder in!
Dag lief klein schildpadje, goeie reis!
Inmiddels was er voor ons 2 een kleine lunch klaargezet aan een houten tafeltje, onder de bomen.
Heerlijk hoor! De bootsman en onze gids hingen lekker chillend in een hangmat.
Lauran en ik hebben nog even lekker gezwommen en een stukje gewandeld.
En jawel een Varaan liep daar even lekker relaxed rond. Is een reptiel van ongeveer anderhalve meter lang. We konden er redelijk dichtbij komen om hem even te bewonderen. Tjonge jonge, dat is toch even wat anders als een duif in Nederland te spotten!
Terug in de boot voeren we weer terug naar ons eiland waar we verblijven. Het weer was enigszins anders geworden. Donkere wolken en in de verte onweer te zien. We konden niet aan wal komen, daar waar we opgestapt waren, omdat de zee toch te ruw was geworden.
Dan een stuk om varen en uiteindelijk in een soort van haventje aangelegd en daar werden we netjes opgepikt door een busje, die ons weer dichtbij onze boomhut afzette.
Onderweg lopend naar de boomhut, riep ik voor de gekkigheid: “Hé aapjes….laat jullie je eens zien, ik maakte daarbij een geluid….en echt heejjjj…we hoorden allerlei takken kraken….bladeren vallen….zagen bewegingen in de verte…..en tralalala we zagen een aap richting ons komen.
Hij bleef in de bomen hangen, dus wij dachten op een gegeven moment, nou ja dan lopen wij ook weer verder…..totdat hij ineens bij ons voorbij sprong, naar de andere kant. Even later zat hij op zijn gemakje op het randje van de houten brug. Oog in oog met die aap en jawel Lauran die altijd alle dieren spot groot of klein, maar langs deze aap liep hij zonder hem te spotten.
“Zie jij hem nou niet, Lauran?” “Wat, hoezo?” antwoordde Lauran. “ Kijk eens naast je!!!!”
Ik heb Lauran nog nooit zo zien schrikken!!! En die aap ook niet denk ik, die was meteen de boom weer in geschoten.
Beiden moesten we vreselijk lachen!!

Moe maar voldaan, gingen we lekker douchen en eventjes de ogen sluiten.
De gids had ons voorgesteld nog een avondwandeling te gaan maken in de jungle.
Dat leek ons zeker wat.
Na het diner zouden we elkaar weer treffen. Helaas konden we niet echt de jungle meer in, omdat er meer wind was gekomen en ze vertelde dat er dan veel dieren zich verschuilen.
Maar ze bood een alternatief, om aan de rand van de jungle te blijven. Voor ons allemaal prima.
Met zaklampen gericht op de takken en de hoge bomen zochten we alles af. En mét resultaat.
Twee slangen gespot (1 giftig, andere niet), twee mooie soorten van hagedissen gespot waarvan hun kleur in het donker anders is dan overdag, verschillende soorten insecten, klein, maar ook heel groot.
En veel gehoord aan dierengeluiden. Wat een belevenis ook heejjj, zo in het donker.
Morgen gaan we overdag een trial door de jungle doen. Dat gaan we met z’n twee doen, wat ook mag, je moet alleen even doorgeven wanneer je vertrekt en je ook even melden als je weer terug bent. Best een fijn idee (ahum), vind ik zelf hoor…. Je weet maar nooit zeg!hihi

Tot in de jungle!
Liefs Lauran en Monique